ευτενής

εὐτενής, -ές (Α)

1. εύτονος* (πιθ. αντί τού εὐγενής στον Θεόφρ.)

2. (για πέτρες) επιγρ. τετραγωνισμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -τενής (< *τένος < τείνω), πρβλ. εκ-τενής, ευθυ-τενής].